Η πιπεριά είναι φυτό μονοετές αλλά μπορεί υπο προϋποθέσεις να γίνει και διετές, με πολλές διακλαδώσεις βλαστών. Τα φύλλα της είναι πλατιά και μυτερά, πολύ πράσινα και άνθη άσπρα με καρπούς σε διάφορα σχήματα, χρώματα και μεγέθη: μακρουλοί, τετράγωνοι, κουπάτοι, μυτεροί, κίτρινοι, πράσινοι, άσπροι, κόκκινοι, μώβ κλπ. Όταν οι καρποί μαζευτούν ημιώριμοι, μετά την ξήρανση ζαρώνουν, μαυρίζουν και αποτελούν το γνωστό πιπέρι του εμπορίου. Αν μαζευτούν ώριμοι αποτελούν το άσπρο πιπέρι που είναι λιγότερο καυστικό από το μαύρο αλλά περισσότερο αρωματικό γιατί η καυστική ουσία βρίσκεται κυρίως στο περισπέρμιο ενώ το αιθέριο αρωματικό έλαιό τους βρίσκεται στο σπέρμα. 

 

Η πιπεριά πολλαπλασιάζεται με σπόρο. Η σπορά γίνεται στις θερμές περιοχές ή μέσα σε σπορεία κατά τον Δεκέμβρη μήνα μέχρι τον Φλεβάρη. Στα ανοικτά σπορεία η σπορά γίνεται κατά τον Μάρτη-Απρίλη. Η σπορά γίνεται μέσα σε κύπελλα και χώμα φυτωρίου και επικαλύπτουμε τον σπόρο με μικρή στρώση βερμικουλίτη. Μετά από 15-20 ημέρες τα σπόρια φυτρώνουν. Το πόσο θα χρειαστεί για να φυτρώσει ο σπόρος εξαρτάται εκτός από την θερμοκρασία που πρέπει να είναι σταθερά πάνω από τους 15 C, και από την υγρασία και από την ηλιοφάνεια. Επίσης θα πρέπει ο σπόρος να είναι πιστοποιημένος για την σωστή φυτρωτικότητά του. Όταν τα φυτάκια μεγαλώσουν και αποκτήσουν 4 φύλλα τα ψεκάζουμε για τυχόν έντομα και ασθένειες, όπως και τα λιπαίνουμε για την απόκτηση δυνατού ριζικού συστήματος. Όταν το έδαφος είναι έτοιμο από πλευράς οργώματος και βασικής λίπανσης, φυτεύουμε τα σπορόφυτα της πιπεριάς με τρόπο που να ελαττώνει την αλατότητα. Το παρακάτω σχήμα δείχνει πως ακριβώς πρέπει να διαμορφωθεί το έδαφος και που θα δεχθεί τις πιπεριές. Κάτι ανάλογο γίνεται και στο φύτεμα της πατάτας. Σχηματίζουμε "σαμαράκια" στις άκρες των οποίων φυτεύουμε τις πιπεριές σε απόστασεις 50εκ μεταξύ τους και 1 μέτρο μεταξύ των γραμμών. 

 

H λίπανση της πιπεριάς πρέπει να γίνεται τακτικά και με κοκκώδη και με υδατοδιαλυτά  λιπάσματα. Εκτός της κοπριάς η οποία εξασφαλίζει την απαραίτητη οργανική ουσία, η πιπεριά χρειάζεται αρκετά ποσά αζώτου αλλά και καλίου. Επομένως μετά την εφαρμογή των φωσφορικών λιπασμάτων, είναι απαραίτητη η εφαρμογή λιπασμάτων τύπου 30-10-10 υδατοδιαλυτού ή 20-5-10 κοκκώδη. Για την καλύτερη ωρίμανση του καρπού γίνεται χρήση νιτρικού καλίου όπως και ειδικών σκευασμάτων με πολυζακχαρίτες. Από τα ιχνοστοιχεία σημαντικότερο είναι το ασβέστιο η έλλειψη του οποίου δημιουργεί μαύρες κυλίδες στη βάση του καρπού σαν κάψιμο. Οι πιπεριές επειδή περιέχουν μεγάλο ποσοστό νερού (περίπου 94%) ταλαιπωρούνται το καλοκαίρι από ηλιακά εγκαύματα ειδικά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Επομένως καλό είναι για τις υπαίθριες καλλιέργειες η χρήση ειδικού διχτιού που απομακρύνει μεγάλο ποσοστό ηλιακής ακτινοβολίας.